‘Padel is de ultieme sport om met je collega’s te doen. Het is is een mix tussen squash en tennis, je speelt het met zijn vieren, het is toegankelijk, lekker snel, iedereen kan het en je hebt er niks voor nodig.’ Het is vrijdagmiddag en de zon schijnt. Erik de Wit kijkt vanaf het terras over zijn vijf padelbanen uit. Ze zijn allemaal leeg, maar De Wit maakt zich niet druk: ‘Om vijf uur stroomt het hier vol, zeker met dit weer. Let maar op. Drankje?’ Hij haalt een paar blikjes fris uit zijn tijdelijke clubhuis (‘We gaan een nieuwe bouwen, van zeecontainers, met een zesde padelbaan er bovenop.’) en trekt er zelf ook een open.
Het idee om een padelbaan te beginnen, ontstond nadat De Wit ruim vier jaar in Spanje had gewoond. ‘Padel is daar volkssport nummer één.’ Terug in Nederland, ontdekte hij dat hier slechts één padelbaan bestond. ‘Toen ontstond mijn businessplan.’ Enkele maanden later opende De Wit zijn eerste Padel Club. Niet in Nederland, maar in Londen, omdat daar meer Spanjaarden wonen. Hij vestigde zijn club in een oude bedrijfshal in Canary Wharf, ‘zeg maar de zuidas van Londen’ en draaide in no time op volle toeren. Niet alleen de Spanjaarden, ook de local business men wisten de weg naar de padelbanen van De Wit te vinden. Waardoor het idee dat dit toch ook op de Amsterdamse zuidas zou moeten lukken, weer postvatte.
In 2015 opende De Wit zijn eerste Padel Club op het Stadionplein, die inmiddels op het Olympiaplein gevestigd is. Een tweede Padel Club volgde op de zuidas. En een half jaar geleden opende De Wit zijn derde en grootste locatie: Padel Club Sloterdijk. Met vijf banen onder een treinspoor, maar ook een vrij toegankelijke jeu-de-boulesbaan, pingpongtafels, een clubgebouw en een terras. ‘Het is een droomlocatie,’ vindt De Wit. ‘Behalve de urban setting heeft de locatie als voordeel dat spelers onder het viaduct niet nat worden als het regent. Bovendien wordt het hele gebied steeds levendiger, wat ook goed is voor ons. Het wemelt hier van de snel groeiende bedrijven zoals Netflix en Booking.com. Voor hun medewerkers is de padelbaan de perfecte plek om even stoom af te blazen na een drukke werkdag.’
Speaking of die medewerkers: in de verte komen twee jongens in sportkleding aangewandeld. De Wit begint enthousiast met zijn armen te zwaaien en wijst ze in de richting van de helling die ze moeten afdalen om de banen te bereiken. ‘De entree moet anders,’ zegt hij. ‘Ik wil een tribune maken langs de banen, die tegelijkertijd dienst doet als entreetrap.’ De twee bezoekers zijn collega’s van elkaar en werken bij Ortec Finance. ‘Normaal gaan we altijd borrelen op vrijdagmiddag,’ zegt de een. ‘Maar ik dacht: misschien kunnen we een keer iets sportiefs gaan doen. Er komen zo nog twee collega’s van ons.’ Met de rackets en de ballen die De Wit hen overhandigd heeft, lopen de jongens naar hun baan.
Play Padel Club Amsterdam werkt volgens een Pay-and-Play-systeem: je boekt online een baan en zit verder nergens aan vast. Geen lidmaatschap, niks. De Wit: ‘Ik doe er alles aan om het sporten zo laagdrempelig mogelijk te houden.’
Dat in Sloterdijk meer woningen komen, juicht De Wit van harte toe. ‘Grenzend aan onze club zijn 500 studentenwoningen gekomen en ook projecten als woontoren Vertical en MO*town gaan veel reuring brengen in het gebied. Sloterdijk zit in de lift. Wij dragen ons steentje bij door een leuke ontmoetingsplek te creëren waar mensen kunnen bewegen, ontspannen en plezier maken.’ Hij wijst naar de Ortec-medewerkers, die inmiddels met zijn vieren op de baan staan. ‘Deze jongens blijven hier tot een uur of zeven, waarschijnlijk drinken ze straks nog wat, hier of bij Bret. Misschien eten ze een hapje samen. Voor tien uur gaan ze niet naar huis. Tot die tijd zijn ze in Sloterdijk, dat steeds levendiger en sfeervoller wordt.’